0195.

  وَ تَــغَـمَّدتَنی بِعَفو ِکَ

  ...

 وَ اِن اَدخَلتَنِی النارَ اَعلَمتُ اَهلَها اِنّی اُحِــبُّکَ

  ...

 الهی! وَ قَد اَفنَیتُ عُمری فی شِـرَّة ِ السَّهو ِ عَنکَ وَ اَبلَیتُ شَبابی فی سَکرة ِ التَّباعُد ِ مِنکَ

 

 .. پای عاشقانه ی شعبانیه ، پای همه ی فرازها و فرودهاش ، پای همه ی "الهی" هایَ ش باید

 قالب تهی کرد ، باید مُرد ..