0075

اولش تنها یک اسمـ بودی .. بعد ها که عکست را دیــدمـ .. ٬بعد ها که چکیدمـ

روی سنگ مزارت ..و دست که کشیدمـ ٬روی " طلبــه ی شهــید .. " ٬آن وقت

بود که رفیق شدیمـ که شدی مثل بـرادر نداشته امـ ..و من بار ها و بار ها برایت

شعر دلتنگـی خوانــدمـ و درد دل هایمـ را سکوت کـردمـ ..از قرآن جیبی امـ برایت

گــل سرخ ِ آیــه می خواندمـ .. و تو گـوش می کردی ..این را خوب حس میکردمـ .

عجیب حسی ست .. عجیب ..

^{+ برای دوست ِ آسمانی امـ ٬ شهید " مهدی جعفرزاده"}