0016

آنگاه که من کنار پل ایستاده بودمـ ٬ در قلب مه ٬ با چند شاخه نرگس مرطوب ٬ به انتظار

تو ٬ و تو در درون مه پیدا شدی ٬مه را شکافتی و پیش آمدی و با چشمان سیاه ِسیاهت

دمادمـ واقعــی تر شدی ٬ تا زمانی که من واقعیت ِ گلگون گــونه های گـــل انداخته ات را

بوییدمـ ٬ آنگـونه که تو ٬ گــل های نرگس مرا بوییــدی و از اینکه به انتظارت ایستاده مـ با

گونه های گلگون تشکر کردی و با همـ ٬ دوان ٬ در درون مه ٬ به خانه رفتیمـ ..

+یک عاشقانه آرامـ ـ نادر ابراهیمی