0214. باید از رباب ِ عاشق نوشت

 می گفت امامـ عاشقانه ها سروده بود برای رباب .فرموده بود خانه ای که رباب در آن باشد را خیلی دوست

 دارد .

 

 لَعمرُکَ انّنی لاُحبُّ دارا

 تَحُلُّ بها سکینه و الرباب

 اُحبّهما و ابدُلُ جُلَّ حالی

 و لَیسَ للاَئمی فیها عتاب¹

 

 می گفت وسط مجلس یزید او که دوان دوان رفت سر امامـ را بغل گرفت و های های گریه کرد  رباب بود .

 می گفت رباب تا یک سال بعد عاشورا گریه می کرد تا که روحش به مولایش پیوست .

 

 جَنَبِتَ الخسرانَ و الموازین

 قد کُنت لی حَبلاً صعبه اَلوذُبه و

 کُنت تَصحَبنا بالرَّحمـ ِ و الدّین ²

 

 این ها را که می گفت انگاری علی اصغر را اصلا به دنیا آورده بود که فدای حسین َ ش کند ، انگاری که غمـ

 او غمـ ِ علی اصغر نبود که غمـ ِ حسین بود اصلا ..

 

 + رباب می رسد از راه

    با نگاه

    با یک جمله ی کوتاه

    آقا خودتان که سالمید ان شاءالله³

 

^{1.به جان تو سوگند من خانه ای را دوست دارمـ که سکینه و رباب در آن باشند}

 ^{آنها را دوست دارمـ و تمامـ دارایی امـ را به پای آنها می ریزمـ و هیچ کس نباید در این باره با من سخنی بگوید .}

^{2. تو آنچنان کوه محکمی بودی که من بدان پناه می بردمـ  و تو با رحمت و از سر دینداری با ما همنشینی داشتی .}

^{3. سید حمیدرضا برقعی}