تند و تند راهی کربلایند . هی پیغامـ و پیامک و عکس . خداحافظی و التماس دعا ها و سلامـ ها را
می دهیمـ دستشان . و ان یکاد می خوانیمـ پشتشان . راهی می شوند . خیلی هایشان الان در
راهند . خیلی هایشان فردا .
راهی ِ شان می کنیمـ و بغض می کنیمـ از بی لیاقتی . از دل ِ سوخته . حافظی که باز می کنیمـ و
نوشته " بی دلی در همه احوال خدا با او بود / او نمی دیدش و از دور خدایا می کرد "
چرا این مسافر ها تمامـ نمی شوند . چرا هر روز پیامـ می رسد که یکی راهی ست . چرا من انقدر
طاقتمـ کمـ شده و دلمـ بی تاب ؟!
