0212.بسته امـ در خمـ گیسوی تو امید دراز

 تو را ندارمـ و یتیمـ نیستمـ

 گمـ شده ، غریب  .. مُضطــــر .. نیستمـ .

 چرا نیستی و حس نبودنت دلهره به جانمـ نمی اندازد ؟!

 

  یادمـ افتاد به صحبت های استاد رضازاده و کلاس های خیلی خوب ِ سوره ی ضحی .. درک یتیمی خودش

 ضحی ست ، روشنایی ست .. بعد به محض اینکه از همه جا بریدی و یتیمـ شدی ، غریب شدی ، مُضطــــر

 شدی ، دعــایت مستجــاب است ، درست همان لحظه ای که تنها امیدت خــداست .

 جهـان باید برسد به لحظه ی اضطـــرار نداشتن تو .. درست همان لحظه که بشریت بفهمد دستش از همـه

 جا کوتاه است .. آن وقت طلوع تو را خواهیمـ دید ..

 

 یــــا مُفـَتــِّــحَ الابواب *

 

 باران بهانه ست که تو به یادمان بیایی .. وَ بِکُمـ یُنَزّل الغیث **

 

 پ.ن : یک کوه از این دشت سفر کرد ..

 آیت الله مهدوی کنی به ملکوت اعلی علیین پیوست ! خوش به حال ملکوت اعلی علیین ، حضرت آیت الله ،

 مرد ِ خدا ! .. گوارای وجودتان آرامش ابدی ..

 

 * ای گشاینده ی در های بسته / دعای مشلول

** و بخاطر شما باران فرو میریزد / جامعه کبیره ی عزیز